Op 3 maart 2025 is een ingezonden brief van de Samenwerkende Huurdersorganisaties Ymere (SHY) in de Volkskrant geplaatst. Deze brief is geschreven door Peter Weppner. Peter is zowel onze voorzitter als de voorzitter van SHY. We plaatsen het opiniestuk hieronder. U kunt hem ook via deze link lezen
Opinie
Woningcorporaties, voorkom schrijnende armoede en ga naast jullie huurders staan
Betaalbaar wonen en de bestaanszekerheid van veel huurders staan onder grote druk. Er is een groeiende kloof ontstaan tussen de ambities van woningcorporaties en de financiële realiteit van huurders. Met de voorgenomen huurverhoging dreigt deze kloof onoverbrugbaar te worden.
Alle theoretische modellen en berekeningen ten spijt, in de echte wereld kunnen veel huurders de eindjes niet aan elkaar knopen. Het gaat om een groot aantal huishoudens, gezien de stijgende cijfers bij voedselbanken en de schuldhulpverlening. Met de voorgenomen huurverhoging (maximaal 5 procent bij sociale huur, 7,7 procent bij middenhuur en 4,1 procent bij de vrije sector) zijn huurders dit jaar tientallen euro’s per maand meer kwijt aan hun huur.
Bedenk daarbij dat per januari van dit jaar de AOW met slechts 0,8 procent (voor alleenstaanden) tot 1,3 procent (met partner) is gestegen. Tel daarbij op dat ook gemeentelijke belastingen flink omhoog gaan. Zo duwen we mensen (dieper) de armoede in. Veel huurders moeten nu al kiezen tussen een warme maaltijd of een warm huis.
Ten koste van huurders
In Den Haag worden afspraken gemaakt om de woningcrisis het hoofd te bieden, en dit gebeurt ten koste van huurders. Corporaties moeten meer doen én flink belasting betalen. Maar elke euro die een woningcorporatie uitgeeft, komt uit de portemonnee van huurders. Politieke keuzes hebben geleid tot de woningcrisis, met alle gevolgen van dien: een enorm tekort aan beschikbare en passende woningen, achterstallig onderhoud, slechte isolatie en de invoering van enorme belastingen voor corporaties, zoals de vennootschapsbelasting en de inmiddels afgeschafte verhuurderheffing.
De huidige politieke keuze is om de schade te repareren met het geld van de huishoudens met de laagste inkomens van Nederland. Dit is onrechtvaardig, schandalig en onhoudbaar.
Intussen omarmen de woningcorporaties de enorme opgaven. Vanuit hun maatschappelijke hart werken ze aan het bouwen en verduurzamen van woningen en aan leefbaarheid. Dit is geweldig belangrijk, maar ook geweldig duur, zeker met de huidige energiecrisis en de torenhoge inflatie.
Om aan die ambities te kunnen voldoen en om het duurzame bedrijfsmodel van corporaties op langere termijn overeind te houden, zijn hoge huurverhogingen volgens hen noodzakelijk. Maar hoe zit het met het duurzame model van huurders? Is bestaanszekerheid voor huurders minder belangrijk dan die van corporaties?
Onhoudbaar
Natuurlijk zien corporaties ook dat deze situatie onhoudbaar is. En dat de opgaven niet alleen van huurders en corporaties zijn: het zijn maatschappelijke uitdagingen die collectief moeten worden gefinancierd. Onlangs luidde Marike Bonhof, CFO van Ymere, daarover de noodklok in Controller Magazine: ‘Als we woningen betaalbaar willen houden voor huurders, is het huidige model van corporaties onhoudbaar geworden.’
Toch werken de corporaties braaf aan de onmogelijke opgaven en berekenen ze de kosten door aan de huurders. Er is een gapende kloof tussen woningcorporaties en huurders ontstaan. De afgelopen twee jaren stonden wij, Samenwerkende Huurdersorganisaties Ymere (SHY), dan ook lijnrecht tegenover Ymere op het gebied van huurverhoging. Dit terwijl het succes van de volkshuisvesting en leefbare buurten en woningen ligt in de samenwerking tussen de huurders en Ymere.
We roepen Ymere op om als grootste woningcorporatie van Nederland (ruim 70 duizend huurwoningen) haar maatschappelijke voorbeeldfunctie te pakken. Ga naast jullie huurders staan en zeg tegen de politiek: ‘Nu is het genoeg. Er moet flink geld bij om woningcorporaties de wooncrisis te laten aanpakken.’
En ga achter jullie huurders staan door als duidelijk statement de huurverhoging te beperken. Goed voorbeeld doet volgen. Dit is het moment dat de woningcorporaties van Nederland gezamenlijk een principiële grens kunnen en moeten trekken. De rek is eruit!
Over de auteur
Peter Weppner is voorzitter bij Samenwerkende Huurdersorganisaties Ymere (SHY).
